Over een kleine week is het zover: dan (9 november) is de speciale Club Kazoo avond Donkers! met optredens van P.J.M. Bond, VanWyck en South en Wherever. Vandaag duiken we in de bijzondere muziek van VanWyck, oftewel Christien Oele.
Oele (1972) groeide op daar waar het gezin neerstreek: Indonesië, Turkije, Nieuw-Zeeland, Nederlands Zeeland, Drenthe en Wassenaar. Als geschiedenisstudent belandde ze in de jazzdancegroep Hit The Boom (1993-1996), waar ze keyboards speelde en ontdekte dat ze goed kon rappen. Haar muzikale carrière ging verder in het duo Nevada Drive, waarmee ze ondermeer op Lowlands en Into The Great Wide Open stond.
Maar volledig kiezen voor de muziek durfde ze heel lang niet aan. Eind 2014 gaf notabene schrijver Arthur Japin het beslissende duwtje. Christien: ‘Hij zei: volgens mij wil jij écht voor je muziek gaan. Je wilt iets, maar je doet het niet. Ga het doen!’ Ze zegde haar baan op en daar stond ze dan, met een eresaluut aan haar oma Van Wijck als nieuwe artiestennaam.
Inmiddels heeft VanWyck al vier albums op haar naam staan, die bewondering oogstten tot ver over de landsgrenzen. Haar warme, donkere alt-folk en Americana doen denken aan Natalie Merchant, Leonard Cohen en Laura Marling.
An Average Women
Haar debuut-album An Average Women (Maiden Name Records) kwam uit in 2018 en werd door de muziekpers ontvangen als één van de beste Nederlandse releases. Een album dat de strijd en worsteling van de vrouw, nu en in het verleden, indringend verbeeld.
Molten Rock
De mooie recensies rechtvaardigden een tweede album, Molten Rock (2019, Maiden Name Records), dat zo mogelijk nog lovender werd besproken in de Nederlandse en buitenlandse pers. Een album dat intrigerend laveert tussen donkere folk en uitbundige Americana. VanWyck: “I wilde iets creëren dat zowel krachtig als kwetsbaar is, met stilte en tegelijkertijd overvloed”.
God Is The Detour
De liedjes bleven maar komen, en al in 2020 kwam VanWyck met haar derde album God Is The Detour, (Maiden Name Records), een album dat volgens de Volkskrant klinkt ‘als een oase van herfstkleuren op een serene oktoberdag’. De melancholie ligt vaak om de hoek, maar ze observeert ook geamuseerd het leven en fantaseert vrolijk en vrij. De hoofdpersoon in de titelsong loopt in de winkel God tegen het lijf , een oude, wat verwarde vrouw die door de gangpaden scharrelt. Het album kreeg vier sterren van het toonaangevende Engelse muziekblad Mojo en is inmiddels meer dan twee miljoen keer gestreamd.
The Epic Tale of the Stranded Man
Met haar vierde album, internationaal verschenen in april 2022, reikt VanWyck nog hoger: The Epic Tale of the Stranded Man (Excelsior Records) is een groots opgezette vertelling over een man die aanspoelt op een eiland en niet meer weet wie hij is. Een man die achtervolgd wordt door een donker verleden en een vrouw die hem tracht te redden. Ook dit album is lovend ontvangen in binnen- en buitenland. Met deze plaat leert VanWyck ons dat verbeelding geen grenzen kent, dat vrijheid soms te vinden is in hele kleine kamers en dat dapperheid en kwetsbaarheid bijna altijd hand in hand gaan.
Op de vraag waar VanWyck haar inspiratie vandaan haalt, verwijst ze naar Leonard Cohen. ‘Inspiratie is niet goddelijk (God kan immers een verfomfaaide vrouw in een winkel zijn.) Het komt niet van ‘boven’, het is aardser. Liedjes zijn ‘offerings that arise from below’. Zo zei Leonard Cohen het, in het laatste interview van zijn leven’.
Favoriete nummers
Gevraagd naar haar drie favoriete nummers geeft VanWyck als antwoord:
‘Hier 3 favoriete nummers van nu, of die ik het laatst jaar het vaakst heb gezongen in de keuken. Alle drie scheppen ze een wereld waar in mijn hoofd inmiddels een hele film bij hoort, van het dronken door de straten van Madrid zwerven, tot tequila drinken met moeders en het tikken op het raam van Persephone. Bijkomend is dat ze allemaal met muzikanten in 1 ruimte tegelijkertijd zijn opgenomen. Ik denk dat je dat vaak kunt horen, er zit een soort magie van het moment in dat je in veel moderne laagje voor laagje- opnames niet vindt’.
